Corona Dagdroom

Corona Dagdroom

Corona Dagdroom.

Schrijf jouw ervaringen als oudere in corona tijd nu eens op, zei een vriend. Sinds je man is overleden woon je alleen, je mag maar één gast ontvangen, je gaat met mondkapje op boodschappen doen, hoe ervaar je dat allemaal?

Het ‘zwemmen’ in de sociale contacten dat ik mijn hele leven gewend was is er niet meer. Als ik iemand wil ontmoeten maken we een afspraak. Het toevallige, onverwachte, is weg. Er is iets voor in de plaats gekomen: de stilte. Het is stil buiten, geen auto rijdt voorbij. Het eerste jaar vond ik dat vreselijk. Nu kijk ik naar buiten en ik zie een jongen op de fiets: hij racet door het laantje op weg naar school.  Als ik de krant uit de bus haal hoor ik vogels. Drie spechten uit verschillende bomen. Die hoorde ik vroeger nooit. Er hipt een roodborstje naast me, koolmeesje zit in de beukenhaag, alles is zo rustig, zo vredig.

Zo kun je corona ook beleven. Op de vierkante centimeter. In de middag gaan de merels zingen. Na de cliënten ga ik met een kop koffie en een boek in het zonnetje zitten. Ik ben twee keer gevaccineerd. Een jaar geleden werd je voor gek verklaard als je daar zo blij over zou zijn. Maar nu leeft iedereen mee. Gefeliciteerd! Wat mooi! Nu mag je je kinderen en kleinkinderen weer omhelzen. Eigenlijk niet, ik kan hen nog steeds besmetten. Maar we doen wat meer ontspannen met elkaar.

In onze buurt heeft niemand corona of corona gehad. Wel in onze families. We kletsen zorgelijk over  onze tuinheggen over de schoonzoon, de neef, de tante die corona heeft en dat we niks kunnen doen. We mogen niet op bezoek, je kunt geen bloemen sturen, een vruchtenmand is een bak vol potentiële besmetting.

Oud zijn, het is een feit. Maar die jonge dokters zien niet dat in veel van die oude lijven jonge meisjes en jongetjes leven. Meisjes, die nog fit genoeg zijn om in de tram aan de lus te hangen en jongens die houtjes hakken en kamers verven. Absoluut geen bejaarden die niets meer waard zijn. Waarom zien we die tachtigers niet bij de praatprogramma’s? Senioren die nog werken, die vrijwilligerswerk doen, die hun tuin omspitten en afwasmachines repareren. Bejaarden die in de politiek hun mond goed roeren, die enthousiast meedoen aan zoom bijeenkomsten over filosofen als Spinoza en Heidegger. Zij hebben nu de twee prikken binnen. Laat ze nog een paar jaar doorleven.

Sorry, the comment form is closed at this time.